Waarom wij 100% voor Aangenamer Leven hebben gekozen 

Kanker bracht me terug naar de kern van mijn bestaan  

Hallo,

Mijn naam is Arno van Veen, ik ben op dit moment van schrijven 59 jaar en heb, net als bijna iedereen, in het leven het nodige meegemaakt. Dingen die sterke invloed hadden op hoe ik verder ging. Prachtige belevenissen en ook gebeurtenissen die ik liever niet had meegemaakt. Ik kreeg door de levenslessen krassen op mijn ziel. Dat zal u wellicht herkennen. Het verliezen van dierbaren was het pijnlijkst. Die mensen mis ik nog steeds. Een hartinfarct met buiten lichaam treden, bedrogen en bestolen worden door zogenaamde eerlijk mensen, faillissement, burn-out waren andere zaken die mijn leven sterk bepaalden gingen me ook niet in de kouwe kleren zitten. Allemaal zaken die levensbepalend waren en zijn en een sterke invloed op me hadden.

12 juni 2019 spande echter voor mezelf de kroon. Dat was de dag dat ik in UMCU te horen kreeg dat ik 3 vormen van kanker had met daarbij de mededeling dat het heel serieus was en ik overal rekening mee moest gaan houden. Dus ook met het ergste.   

 

Het Diepe Dal als Springplank 

Inmiddels is het 22 juni 2020  -Ik zal het verhaal hier kort houden. De langere versie kan je lezen in mijn boek "Het Diepe Dal als Springplank"-  en ik kijk nu terug op het moment dat ik in het ziekenhuis lag en ik mezelf, mijn God, het universum en alles en iedereen, dus inclusief mezelf, beloofde dat als ik een wonder mee mocht maken en mocht genezen, dat ik dan de rest van mijn leven zou besteden aan het bekend maken van het gedachtegoed van Aangenamer Leven. Het gedachtegoed dat al vanaf kind in mijn hoofd speelde en speelt. Ik beloofde dat ik het niet alleen bekend zou maken, maar het ook echt zou gaan vermarkten als merk en hulpbron. Een merk en hulpbron voor iedereen met de juiste intentie die hulp en steun zoekt om de het leven en de wereld zo mooi en gelukkig mogelijk te maken. 

De keuze was niet zo moeilijk

Gelukkig maakt deze belofte schuld. Een schuld die ik graag inlos. Want na 10 maanden, na 3 operaties, na het verwijderen van een halve long, na het verwijderen van je schildklier, bijschildklieren, 19 lymfeklieren en 3 maanden chemotherapie, bestraling en radioactief jodium behandeling en alle andere medicatie, infusen en alles wat wordt gebruikt om de ziekte te verbannen, kreeg ik een bericht te horen waar ik nu nog steeds koude rillingen van krijg. 'Meneer van Veen, wij als behandelende doctoren en professoren maken ook graag wonderbaarlijke genezingen mee. Uiteraard gingen we ervoor om u te genezen, maar dat alle behandelingen zo goed en zo snel zijn aangeslagen hadden we ook niet durven kopen. Er is geen enkel spoortje van kanker meer in uw lichaam te vinden'. Op dat moment weet je dat wonderen bestaan. Ik heb het mogen meemaken.

Wonderen bestaan dus echt

Of je nu in God, Allah, het Universum, of helemaal niets gelooft maakt niet uit, maar ik wist niet hoe snel ik de God en universum waar ik in geloof op mijn blote knieën moest danken. Ik kreeg en krijg een ongelofelijk prachtige kans om de belofte die ik heb gemaakt ook daadwerkelijk om te zetten in daden. Het domme najagen van onbelangrijke zaken ligt achter me. Ik heb gekozen om Aangenamer Leven en alles waar Aangenamer Leven voor staat wereldkundig te maken en te delen met iedereen die daar behoefte aan heeft. 

Trots en dankbaar

Als je naar de website www.aangenamerleven.nl gaat dan kan je zien wat het gedachtegoed is en hoe het zich verder ontwikkelt. Daar kan je lezen wat ons drijft, waar we staan en waar we naartoe willen. Ik zeg inderdaad we, want na het delen van mijn hersenspinsels zijn er meerdere mensen naast en bij me gaan staan die het gedachtegoed omarmen en het met mij wereldwijd willen uitrollen en verspreiden. Kijk maar of Aangenamer Leven ook iets met en voor je kan doen en of het iets voor je is. Mocht je meer over willen weten over het gedachtegoed, het merk, de visie, missie, het doel en vooral manier van leven, neem dan gerust contact op. Wie weet kunnen we samen wel bereiken wat jij altijd al in je diepste hebt willen bereiken.

 

 

Groet,

Arno van Veen

Je hoeft niet ziek te zijn om beter te worden

Foto genomen tijdens chemokuur UMCU

Studio voetbal - Eindsignaal

Hallo,

Mijn naam is Frank van Straalen, 56 jaar oud. Geboren en opgegroeid met 3 broers in Oisterwijk. Als klein jongetje altijd gedroomd, mede door de invloeden van mijn vader, om een goede voetballer te gaan worden. Mijn vader heeft altijd tegen mij gezegd, dat als ik een goede voetballer wilde zijn, nooit te roken, nooit te drinken en veel voetbal kijken.

Ik kwam als 15-jarige jongetje in het eerste elftal van 4e klasse Oisterwijk te spelen. Op mijn 19e werd ik gescout door LONGA, dat toen in de hoofdklasse van het amateurvoetbal speelde. Op mijn 21e, toen ik ergens een zomeravond wedstrijdje aan het spelen was, werd ik gebeld door Willem II. Mijn vader zei: "Willem II heeft gebeld, of je even terug wil bellen".In eerste instantie geloofde ik mijn vader niet, maar dat bleek toch te kloppen. Ik mocht een oefentraining meemaken. De kersverse trainer van Willem II, Piet de Visser, zei na 10 minuten trainen (we speelden een wedstrijdje) dat ik na afloop van de training even een contract wilde komen tekenen. Mijn eerste contract als profvoetballer. Fantastisch. Ik verdiende dat jaar (1985) een salaris van 18.500 gulden bruto. Een schijntje, maar dat vond ik niet belangrijk. Belangrijker vond ik dat ik mijn droom zag uitkomen. De droom om profvoetballer te mogen zijn bij Willem II. Ik was zo blij als een kind.

Het ging heel goed. Ik werd door kenners een groot talent genoemd, maar na een half jaar (maart 1986) verdraaide ik mijn rechterknie en brak er een stuk kraakbeen af. Na een herstelperiode van bijna twee jaar, waarbij ik 2 maal per dag, 7 dagen in de week, bij Joop Ooms in de sportschool aan mijn herstel werkte, kwam ik uiteindelijk weer bij de selectie (januari 1988) van Willem II, dat toen al ere divisie speelde. Die periode tot aan het einde van het seizoen was voor mij mijn allerbeste periode met een geweldig elftal.

In december 1988 ging het weer fout. In een wedstrijd tegen Ajax scheurde ik mijn voorste linker kruisband. Weer revalideren, maar nooit meer het niveau kunnen halen. Ik heb na de revalidatie nog 3 jaar met plezier bij RBC gespeeld, maar daarna was het einde verhaal. Op mijn 29e moest ik stoppen. Mijn lichaam bleef pijn doen en in mijn geest deed het misschien nog wel meer pijn, maar één ding wel, TROTS dat ik door doorzettingsvermogen betaald voetbal gehaald had en mijn passie had gevolgd en er heel veel mensen op de tribunes genoten van wat ik soms mocht laten zien. Heerlijk vond ik dat. Na de periode betaald voetbal kwam ik in een zeer diep zwart gat terecht. Geen diploma’s, geen baan en eigenlijk geen toekomst.  Ik ging  terug naar de amateurs en kon via de hoofdsponsor toch weer een baan krijgen. Na een huwelijk waaruit mijn 2 kinderen Ruben en Gwen zijn geboren, kwam ik ook in een echtscheiding terecht. Ook dat ging me niet in de koude kleren zitten. 

De grootste klap moest echter nog komen. Op 9 augustus 2011 waren mijn kinderen en ik op een vakantiepark in Stadskanaal. Mijn kinderen gingen zwemmen en na 20 minuten werd er aangebeld bij het vakantiehuisje. De politie, of Gwen mijn dochter was en ik even mee wilde komen. Terwijl de traumahelikopter aan het landen was, bleek mijn dochter op 8 jarige leeftijd op de bodem van het zwembad te liggen Met spoed met de traumahelikopter naar het UMC Groningen. Later bleek dat ze een hersenbloeding tijdens het zwemmen heeft gekregen. Nadat ze precies 1 week in het ziekenhuis lag werd ze s’morgens wakker, ik had haar handje vast, begon ze ineens te schreeuwen: “Papa, papa…..”. Bleek dat ze een tweede hersenbloeding had gekregen. Ze is toen met grote spoed naar het AMC in Amsterdam gebracht, waar ze nog 8 weken heeft gelegen. Na die 8 weken mocht ze naar het Leijpark in Tilburg waar ze aan haar herstel mocht gaan werken. Het gaat nu naar omstandigheden goed met haar.

Waarom vertel ik dit allemaal!
Omdat alle keiharde momenten en gevolgen daarvan, achteraf gezien, in mijn leven dusdanig bepalend geweest dat ik soms ook niet meer wist wat ik moest doen. Ik ging me verstoppen of zocht troost in eten of andere zaken om maar te vergeten. Gelukkig heb ik me na heel veel jaren van verdriet en pijn uit het diepe dal kunnen trekken. Ik moet wel eerlijk zeggen dat dat zelfs nu soms nog niet meevalt. Maar ondanks mijn leeftijd, mijn lichaam dat soms nog steeds niet echt meewerkt, zie ik gelukkig weer een mooie carrière voor me. Met en via Aangenamer Leven, waar ik samen met Arno, Max en Adri mee aan de wieg heb mogen staan, heb ik weer een stuk passie terug die ik had tijdens mijn voetbalcarrière. Hoe anders het ook is voel ik weer dat ik de mensen wat moois kan laten zien en voor ze kan doen. Ik geniet weer. Dit keer is het niet voor de mensen op de tribune, maar voor iedereen die, misschien wel net als ik, de kwaliteit van het leven weer wil proeven en ervaren.

Ik ben trots op dat ik profvoetballer ben geweest en vader ben van twee mooie kinderen. Ik weet ook de keerzijde van de medaille is als het leven even niet zo aardig voor je is. Ik weet dat je dan ook in je gevoel heel ver kan zinken. Nu ben ik gelukkig weer super dankbaar voor wat ik mag en kan doen. Ik heb bewust gekozen voor Aangenamer Leven. Dat doet veel meer met me dan ik ooit nog had durven dromen. Het kunnen kiezen voor en mogen bieden van (levens)kwaliteit. Heerlijk. Een verademing. Een aanrader.  

 

Groet,
Frank van Straalen

Opname TV Noord

TV verslag bijna verdrinkingsdood door hersenbloeding  

Coöperatie Aangenamer Leven  

Coöperatie Aangenamer Leven UA is 19 augustus 2020 opgericht ten overstaan van Notaris Mr. Roland Kok te Tiel. Naast Arno van Veen en Frank van Straalen hebben ook de Adri Koorevaar en Max Koogje zitting genomen in het bestuur. Adri en Max zijn ook mannen van het eerste uur en pioniers van Aangenamer Leven. Zonder de steun van deze heren zou coöperatie Aangenamer Leven nog niet tot stand zijn gekomen en staan waar we nu staan.
Het managementteam wordt gevormd door Arno, Frank, Adri, Max en Thijs van der Horst. Thijs is de drijvende kracht achter het Friends and Family (be)spaarplan van Aangenamer Leven en aanspreekpunt en kartrekker op het gebied van ledenbegeleiding en ondersteuning. De coöperatie start officieel haar bedrijfsactiviteiten op 1 januari 2021. De maanden oktober, november en december van 2020 worden gebruikt om te onderzoeken en testen hoe de coöperatie het sterkst werkt en wat er verbeterd moet en kan worden om de leden en ambassadeurs de absolute top van de top te kunnen blijven bieden. Coöperatie Aangenamer Leven telt op 24 oktober 2020, in de onderzoeksfase, 23 partners en 48 Ambassadeurs.
Daar zijn we trots op en blij mee.

De mede pioniers, het bestuur en (groeiend) management team

Naast initiatiefnemers Arno en Frank, zijn Adri Koorevaar en Max Koogje ook de mensen vanaf het eerste uur.
Deze vier heren vormen het dagelijks bestuur van Coöperatie Aangenamer Leven. Samen met Thijs van der Horst zijn ze op dit moment ook de kartrekkers in het management team. Onderstaand meer informatie over Adri, Max en Thijs.

Adri Koorevaar

Daar zit muziek in.
Soms zit je ergens waar je niet had verwacht te zitten, of zelfs eigenlijk niet had willen zitten.
Ik bedoel dit letterlijk maar het kan voor het zelfde geld overdrachtelijk zijn. Je kunt mij vinden in de concertzalen van de klassieke muziek. En ’s nachts in de dance scene van de trance etc. Noch qua smaak, noch qua principe zou ik zijn waar ik was.

Er was aan ‘t eind van het jaar een laatste uitvoering. Mijn jongste zoon was er bij toeval helaas een weekend niet. Mijn dochter, die naar mijn oordeel meer mens is dan gemiddeld, want in het bezit van een extra chromosoom; soit. Zij is in tegenstelling tot mijn smaak wèl liefhebber van musicals.

Mama Mia draaide voor t laatst. Dus, je voelt ‘m al aankomen: ik heb twee kaartjes gekocht.
Ze zei tegen me, ‘dan kan ik zeker wel meezingen’. Ik: naah ...weet ik niet en dacht: ‘beter van niet’. Haar intonatie is nl altijd van een ander nivo. Die avond, met haar armen gestrekt in de lucht en de longen daarmee gevuld, ging zij al zingend uit haar dak. Geweldig!
De cast van Mama Mia, hun vrolijkheid, de humor, de dynamiek en de muziek
en daarbovenuit ‘t enthousiasme van mn dochter waren diep ontroerend, in de
extatische zin, wel te verstaan.

 

Je kunt je voorstellen dat ik blij was dat ik m’n principes los heb gelaten. Tuurlijk, ik deed het voor dochterlief, maar zelden heb ik zo’n lol gehad. Een voorrecht om die schoonheid mee te maken. Aangenaam was ‘t, boven alles.
Weet je wie daar ook op uit was?
De tekst bestond destijds al, maar hij schreef daar zelf aan vooraf: ‘ O Freunde , nicht diese töne, sondern laßt uns angenehmere anstimmen’. Met wat fantasie lijkt het of het orkest in de delen voor het laatste deel, zich
prepareert voor de apotheose, soort van de instrumenten aan het stemmen is en deze op elkaar afstemt. Precies, je herkent m, de 9e
symfonie van Van Beethoven.


Freude ja idd vrolijkheid, deze staat symbool als Tochter aus Elysium. Dat in het duits Freunde en Freude een letter verschil maakt en wel de ‘n’ kan toeval zijn, ik weet het niet, maar gevoelsmatig lijkt het etymologisch
verbonden. Overigens is dit werk van een ongekend hoge klasse, stijgt ver boven onze ratio uit. En dan te bedenken dat onze Ludwig tijdens het componeren daarvan al
volledig stokdoof was. Daar word je stil van.


Zeg ik onze Ludwig? Jazeker, hij was voor verbroedering, voor samen zijn van alle mensen, in gelijkwaardigheid. Het is niet voor niets dat dit muziekstuk het anthem van de EU is. Ah, daar gaan we weer.. economie, handel , geld. Zeker dat is waar en er zijn vele nadelen en manco’s te benoemen, maar ‘t hoofd principe van de EU is de rijkdom te verdelen. Natuurlijk, dat gaat traag, echter we willen ons de conflicten niet indenken zonder EU.


Als de kapitein van een schip met zijn officieren goed te eten heeft en de rest van de bemanning niet, krijg je muiterij, mi terecht. Dus het is goed om te delen. Daarnaast heeft handel ook heel veel te maken en is inherent aan van ‘mens
tot mens‘. Een aspect van handel dat niet vaak bezien wordt. Stel dat alles efficiënt en
rationeel zou zijn.


Het is aangenaam om iets, dingen, zaken, met elkaar te kunnen delen. Heb ik nu iets over mijzelf verteld? Mi heel veel, weliswaar impliciet, maar toch. In ieder geval:

Aangenaam kennis met je te maken ;)

Max Koogje

Thijs van der Horst 

Het is zomer.
De zomer van 2020, samen met mijn vrouw Ingrid genoot ik van een zon overgoten dag aan het strand. Het was rustig op het strand, de zee was kalm en ik tuurde ver over de zee naar de horizon. Mijn gedachte kregen de vrije loop . Wat een vrij gevoel om zo ver weg te kunnen kijken, en wat een stilte, ik hoorde alleen de kleine golfjes in de branding.

Mijn gedachte brachten me naar toen, toen de kinderen nog klein waren en we als gezin genoten van mooie dagen aan zee. We wonen zo'n 20 minuten rijden met de auto van zee, dus regelmatig waren we hier als gezin te vinden. Inmiddels zijn onze 3 dochters de deur uit , maar de zee en daaraan gekoppeld het gevoel van vrijheid blijft ons uitnodigen.

Mijn gedachten bij het turen over zee, vertelde mij dat we in een onaangename tijd leven, Corona viert hoogtij in het dagelijks leven van alle mensen. Bizar , ik ben nu 56 jaar op deze aardkloot maar zoiets onwerkelijks wat we nu meemaken had niemand voorzien. Oké het leven was altijd al hard , ik had het nodige voor mijn kiezen gekregen, maar dit, dit slaat alles. Dit Corona virus slaat alles stuk, zaait dood en verderf, ontwricht de economie en de samenleving, en zet mensen tegen elkaar op.

Hoelang zou dit gaan duren, niemand weet het.
Al verder turend naar niets dan zee en lucht, gingen mijn gedachte verder, ik stond op het punt keuzes te moeten maken. Wat ga ik verder doen met mijn leven, gezien de huidige crisis en bijbehorende maatregelen word de spoeling dun.

Eigenlijk had ik geen idee, vanuit mijn geloofsovertuiging zat er niets anders op dan te bidden, en God te vragen om mij de weg te wijzen. Ik kon namelijk zelf niks zinvols bedenken. 

Een paar dagen later belde een vriend , we kletsten wat over en weer tot hij me zei : he Thijs luister, ik heb een man ontmoet die met een project bezig is, jij moet met hem kennis maken, waar hij mee bezig is is jou op het lijf geschreven zijn. Hij gaf me zijn naam ( Arno van Veen ) en vroeg of ik open stond voor een kennismaking.

Na wat vragen besloot ik op de uitnodiging in te gaan. Nieuwsgierig als ik ben, zag ik op internet wie Arno van Veen was, ik las een blog van hem en dat raakte me dusdanig dat ik uitzag naar de ontmoeting.


Tijdens de eerste ontmoeting zagen we behoorlijk wat raakvlakken, naast het project Aangenamer leven wat ik niet anders kon dan omarmen was het gedachtegoed van doorslaggevend belang. Na kennismaking met de andere initiatiefnemers en een aantal ontmoetingen verder besloten we de handen ineen te slaan.

Zo koos ik 100 % voor Aangenamer leven.